Carapaz verovert de Tour
Foto's: Getty Images, Jered & Ashley Gruber
Twee weken vóór de Tourstart hing Richard Carapaz' seizoen nog aan een zijden draadje. Drie weken erna zag de wereld er plots heel anders uit en stond hij te stralen met de bolletjestrui en de Prijs van de Superstrijdlust.
Voor alle toeschouwers en deelnemers was de Tour de France 2024 ronduit memorabel. Voor de EF Education First–EasyPost-ploeg was de Tour memorabel en succesvol. Voor één renner in het bijzonder was de Tour de kroon op zijn carrière tot nu toe.
Van de moordende openingsetappe in Toscane tot de slotrit in Nice was het alsof Richard Carapaz constant in de hoogste versnelling reed. Op zijn LAB71 SuperSix EVO fietste de Ecuadoriaan zich met verve de geschiedenisboeken in: als eerste wielrenner ooit die zowel de olympische wegrit als etappes in alle drie de Grote Rondes won, als eerste Ecuadoriaanse geletruidrager (in etappe 4 van Pinerolo naar Valloire), als eerste Ecuadoriaanse ritwinnaar (etappe 17 van Saint-Paul-Trois-Châteaux naar Superdévoluy), als eerste Ecuadoriaanse drager én winnaar van de bolletjestrui en ook nog eens als eerste Ecuadoriaanse winnaar van de Prijs van de Superstrijdlust.
Maar laten we die laatste twee prijzen eens onder de loep nemen.
De Tour beloont niet alleen de renners die het snelst van A naar B fietsen. Naast het algemeen klassement, dat werkt op basis van tijd, zijn er ook 'nevenklassementen' op basis van punten: de bolletjestrui voor de beste klimmer en de groene trui voor de beste sprinter. Daarbij kunnen de renners punten verdienen door als eerste de top van een klim of de streep bij een (tussen)sprint te passeren. Een geblokte sprinter of pure klimmer heeft praktisch geen kans om het algemeen klassement te winnen, maar met slim getimede inspanningen, een sterk team en natuurlijk hun enorme snelheid – zij het bergop of in de sprint – kunnen zulke renners wél bewijzen dat ze de beste zijn op hun terrein.
Wat Richard Carapaz het best kan, is ongenadig hard klimmen. Met zijn LAB71 SuperSix EVO veroverde hij de afgelopen drie weken 127 punten voor de bergtrui, maar liefst 25 punten meer dan de runner-up in het klassement.
Vanaf het moment dat een renner eerste staat in het bergklassement, mag hij de beroemde bolletjestrui dragen totdat iemand anders hem opeist. In de laatste etappes van deze Tour waren er de nodige uitdagers, maar de trui afstaan was voor Richard geen optie. Zo droeg hij hem van de dag dat hij hem veroverde (etappe 19 van Embrun naar Isola) tot op het eindpodium in Nice.
Daarbij voerde hij op de beklimmingen niet alleen het peloton aan maar torste hij ook de reputatie van Ecuador als wielernatie met zich mee, waarbij hij dansend op de pedalen de nieuw verworven status van het land onderstreepte: die van opkomend wielerland met sterke coureurs als Jhonatan Narváez, Byron Guamá en Jonathan Caicedo.
“Er zijn niet veel Ecuadorianen in de WorldTour en ik hoop dat dit de wielersport in mijn land een boost geeft”, zei Carapaz na de derde etappe waarin hij als eerste Ecuadoriaan ooit de gele trui veroverde. Hij had toen nog geen flauw idee wat er nog zou volgen.
Als kers op de taart kreeg Carapaz in Nice ook nog de Prijs van de Superstrijdlust van de Tour de France 2024. Deze prijs, die wordt uitgereikt door een door de Tour aangestelde jury, gaat naar de renner die tijdens de hele koers het meest aanvallend heeft gereden en de meeste tijd in kopgroepen heeft doorgebracht. Dat is moeilijk te kwantificeren, maar de erkenning is enorm, zowel van de wielerfans als vanuit het profpeloton. De jury was duidelijk: “Deze man was onstopbaar.”
En toch leek stoppen twee weken voor de start van de Tour de France onvermijdelijk. Richard was in de Ronde van Zwitserland hard gevallen en kort daarna flink ziek geworden. Het zag er niet goed uit voor de rest van het seizoen – iets wat hard aankwam bij hemzelf en het hele team nadat Carapaz ook al hard was gecrashed in de openingsrit van de Tour van 2023. Op het moment dat die dag zijn wielen onder hem vandaan werden gemaaid, ging ook zijn grootste doel van het seizoen in rook op. Zou 2024 weer zo'n jaar worden?
Nee dus. Tot nu toe is het eerder Richards beste jaar ooit, wat veel zegt als je bedenkt dat hij Girowinnaar en olympisch kampioen is. Het was ook een uitstekende Tour voor EF Pro Cycling, dat zag hoe Richards doorzettingsvermogen in lastige tijden zich dubbel en dwars uitbetaalde. Een leiderstrui in de Tour was nooit helemaal onbereikbaar, maar echt dichtbij was het team ook nog niet geweest. Tot dit jaar dus.
Eindelijk. Richard Carapaz, ook wel “De Jaguar van Tulcán,” genoemd, heeft eindelijk zijn stippen verdiend.
