Topdag in de Alpen

In de relatief korte geschiedenis van de UCI Wereldbeker MTB heeft Les Gets (in de Franse Alpen) zich al ruimschoots bewezen als een van de meest spectaculaire Europese parcoursen. Met zijn snelle, flowy parcours, fantastische uitzichten en flinke dosis hoogtemeters (1200m) staat het garant voor memorabele races – zoals de laatste Wereldbeker shorttrack.

In het Alpendorp stonden drie Cannondale Factory Racing-rijders – Alan Hatherly, Charlie Aldridge en Simon Andreassen – aan de start met hun Scalpels en 35 andere deelnemers. Ze namen nog een paar diepe teugen van de dunne berglucht, een noodzakelijke gewoonte voor zo’n korte maar intense inspanning: in totaal zou de race nog geen 22 minuten duren.

Direct na het startschot schoten Hatherly en Aldridge naar voren en daar zouden ze de hele race ook blijven. De kopgroep was nooit groter dan zeven renners, maar zat vol nationale kampioenen, waaronder Hatherly (Zuid-Afrika), Aldridge (Groot-Brittannië U23) en die van Zwitserland, Chili en de VS, plus nog een paar andere rijders die elkaar afwisselden. Deze racesituatie was goed nieuws en slecht nieuws: goed omdat het zo een snelle, cleane battle zou worden tussen de besten ter wereld, slecht omdat de race nóg sneller en moordender zou zijn dan normaal – zonder enig rustmoment of zelfs maar tijd om even adem te halen.

Terwijl de hartslagen de hele race lang maximaal piekten en de rijders op de limiet om elkaar heen schoven, veranderde de kop van de wedstrijd continu van samenstelling, soms zelfs meerdere keren per ronde. Dat veranderde in de laatste minuten, toen Hatherly en Aldridge het tempo nóg verder opschroefden om hun kansen op het podium te maximaliseren. Halverwege de laatste ronde reden ze op de eerste twee plekken, maar voelden ze ook de druk van de regerende wereldkampioen shorttrack Sam Gaze die strak in hun wiel zat.

Hatherly had geen zin in tactische spelletjes en voelde zich sterk. Op een oplopend stuk schakelde hij bij en lanceerde hij zichzelf, waarbij hij direct een gapend gat van vijf seconden sloeg. Daarmee was de zege praktisch al binnen. Alridge probeerde eerst nog te reageren op de explosie van zijn ploegmaat, maar Gaze zat in zijn wiel. Daarop vertraagde Alridge iets, waarna de Nieuw-Zeelander hem in een buitenbocht passeerde, maar de Brit pakte de handschoen op en beet zich vast in het wiel.

Na de laatste klim volgden er nog twee rotsensecties vlak achter elkaar, met op beide secties de keus uit twee lijnen. Op de eerste sectie koos Alridge het spoor van Gaze, maar vlak voor de tweede versnelde hij en pakte hij de moeilijkere linkerlijn, waarbij hij Gaze in een flits passeerde.

Hatherly cruiste ondertussen high-fivend richting de finish, terwijl vlak achter hem Alridge en Gaze vol aan het sprinten waren. Gaze deed zijn best, maar Alridge' move was er teveel aan voor de wereldkampioen. Alridge pakte in de laatste meters nog bijna een seconde op Gaze, en finishte vier seconden achter Hatherly als tweede. Ook ploegmaat Andreassen reed een sterke race en eindigde op een knappe zevende plek.

Na de finish was het bij CFR uiteraard één groot feest. Zo was het wéér een topdag voor het team – en wéér een memorabele race in Les Gets die de fans niet snel zullen vergeten.